สำหรับผู้ประกอบการเกี่ยวกับอาหารแล้ว เกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ต้องเคยทดลองชิมสินค้าของตัวเอง ยกเว้นในกรณี “สัณห์สิรี วรรณชนะ” เจ้าของร้านขนมจีบ –ซาลาเปา “เทียนเหลา” ที่กลับต่างออกไป ด้วยข้อจำกัดจากโรคประจำตัว ไม่สามารถรับประทานแป้งสาลีได้ ทำให้เธอไม่เคยรู้รสชาติของอาหารที่คิดค้นสูตรขึ้นเองเลย ทว่า ความมุ่งมั่น นำคำติชมจากลูกค้ามาปรับปรุงการผลิต จนถึงวันนี้ ธุรกิจของเธอก้าวสู่ความสำเร็จได้เช่นกัน 

 

เดิมที่ “สัณห์สิรี วรรณชนะ” ทำงานเกี่ยวกับอัญมณี ประกอบกับส่วนตัว รับประทานอาหารที่ทำจากแป้งสาลีไม่ได้ เพราะเป็นโรคแพ้ ตั้งแต่เกิดมาแทบไม่เคยแตะอาหารทำจากแป้งสาลีเลย เหตุผลเหล่านี้ ทำให้เรื่องที่จะคิดมาทำธุรกิจอาหารขนมจีบ – ซาลาเปา จึงเป็นเรื่องแทบไม่เคยคิดมาก่อน 

 

จนเมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้ว ไปเดินที่ถนนเยาวราช เห็นว่า อาหารประเภทติ่มซำ ขายดีมาก เกิดเป็นแรงบันดาลใจอยากจะขายเป็นอาชีพเสริม เพราะเวลานั้น อาชีพอัญมณี ตกลงจากสภาพเศรษฐกิจ จึงลองรับขนมจีบ ซาลาเปามาขายที่หน้าบ้านตัวเอง ใน ซ.เพชรเกษม 94 โดยใช้เงินทุนประมาณ 10,000 บาท เป็นค่าสินค้า กับตู้อบไฟฟ้า ทว่า เมื่อเปิดร้าน พบปัญหาสินค้าที่รับ คุณภาพไม่ได้ตามต้องการ ทำให้ลองเปลี่ยนมาทำขายเอง จากการฝึกฝนวิธีทำตามตำรา 

 

“ดิฉันเป็นคนชอบทำอาหารอยู่แล้ว แม้ไม่เคยทำติ่มซำเลย ก็ลองพยายาม ถึงจะชิมเองไม่ได้ แต่สัมผัสได้ว่า แป้งนุ่มเหนียวหรือยัง ส่วนรสชาติ จะบอกแก่ลูกค้าว่า เป็นมือใหม่นะคะ มีอะไรก็ตำหนิ แนะนำได้ แล้วเอาคำติชมของลูกค้ามาพยายามปรับปรุง ลองผิดลองถูกตลอด” 

 

เธอเล่าว่า ช่วงปีแรก ขายได้แค่วันละร้อยกว่าบาท ก็พยายามสู้ เพราะเห็นว่า มีแนวโน้มดีขึ้นเรื่อยๆ จนปีที่ 2 เริ่มมีลูกค้าประจำ ล่วงเลยมาถึงปีที่ 4 ยอดขายต่อวันเพิ่มขึ้นมากกว่า 100 เท่าตัว โดย เฉพาะช่วงเทศกาลต่างๆ เคยขายได้สูงสุดวันละ เกือบหมื่นลูก 

 

สำหรับจุดเด่น “เทียนเหลา” สัญห์สิรี บอกว่า อยู่ที่ความสะอาด วัตถุดิบใช้ของดี แป้งเป็นสูตรเฉพาะ เนื้อนุ่มพิเศษ เก็บไว้ค้างคืนเนื้อแป้งก็ยังนุ่มอยู่ และราคาก็ไม่สูง ซาลาเปา ลูกละ 6 บาท ในขณะที่ร้านทั่วไปขาย 10 บาท ทำให้ได้ลูกค้าทุกกลุ่ม อีกทั้ง มีหลากหลาย กว่า 20 ชนิด ซึ่งเธอเป็นคนคิดสูตรเองทั้งหมด ที่ขึ้นชื่อที่สุด คือ ซาลาเปาฮ่องเต้ อันประกอบด้วยหมูสับ หมูแดง ไข่ นอกจากยังมีไส้แปลกๆ อาทิ ไส้พะแนง , ไส้กะเพรา , ไส้พิซซ่า , ไส้ทูน่า เป็นต้น นอกจากนี้ ยังมีขนมจีบ และเค้กพุดดิ้ง 
 

 

 เมื่อมีลูกค้ามาก เป็นที่มาของการขยายธุรกิจแบบแฟรนไชส์ ด้วยเงินลงทุน คือ 38,000 , 42,000 และ 47,000 บาท แตกต่างกันเฉพาะขนาดเคาน์เตอร์ โดยสาขา จะมีกำไรจากราคาส่ง 2-3 บาทต่อลูก วัตถุดิบไว้ได้นาน 1 สัปดาห์ 

 

“ความคิดแรก อยากให้มีจุดขายสินค้าหลายๆ แห่ง เพราะลูกค้าบางคนต้องเดินทางมาไกลๆ เพื่อมารอซื้อที่ร้าน ตอนแรกอยากขยายด้วยตัวเอง แต่ติดที่ไม่มีบุคลากรไว้ใจให้ดูแลแทนทั้งหมดได้ เพราะอาหารประเภทนี้ ต้องใช้ความประณีต เพราะของเรา ปั้นด้วยมือ จึงคิดเปิดระบบแฟรนไชส์ โดยจะทำเสร็จสำเร็จรูป สาขาแค่ใส่ตู้อบก็ขายได้เลย ไม่ยุ่งยาก” 

 

ด้วยความที่ทำธุรกิจนี้ ด้วยตัวคนเดียวมาตลอด เมื่อจะพาธุรกิจเข้าสู่ระบบแฟรนไชส์ ต้องเริ่มมามุ่งศึกษาการทำธุรกิจที่ถูกต้อง เช่น จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าว่า “เทียนเหลา” และเตรียมทำธุรกิจในรูปของนิติบุคคล รวมถึงใช้ร้านใน ซ.เพชรเกษม 94 เป็นร้านต้นแบบแฟรนไชส์ 

 

ปัจจุบัน ขยายแฟรนไชส์ไปได้แล้ว 10 สาขา ทั้งหมดอยู่ในกรุงเทพฯ ซึ่งขณะนี้ มีความพร้อมทั้งการผลิต ที่ทำได้กว่า 4,000 ลูกต่อวัน และส่งสินค้าได้ทุกวันทั่วกรุงเทพฯ 

 

ทั้งนี้ ผู้ซื้อแฟรนไชส์จะต้องขายปลีกตามราคาที่กำหนดให้เท่านั้น อย่างซาลาเปา ส่ง 4 บาท ให้ขายราคา 6 บาท และห้ามนำสินค้าจากที่อื่นมาขายปน หากทำผิดสัญญาจะขอยกเลิกทำธุรกิจร่วมกัน 

 

อย่างไรก็ตาม เธอ ยอมรับว่า ทุกสาขาจะให้ขายดีเหมือนกับร้านต้นแบบที่มียอดขายวันละกว่า 1,000 ลูก คงเป็นไม่ได้ ที่ผ่านมา เคยมีสาขาต้องปิดตัวลงเช่นกัน เนื่องจากผู้ซื้อแฟรนไชส์ทำงานประจำอยู่ด้วย การดูแลจึงไม่ทั่วถึง ประกอบกับทำเลไม่ดีนัก ในที่สุดก็ต้องปิดตัวลง จึงได้ขอซื้อแฟรนไชส์กลับคืน 

 

แม้ว่า นักการตลาดจะบอกกันว่า หัวใจที่ทำให้ธุรกิจประสบความสำเร็จ คือ ทำเล แต่สำหรับสัณห์สิรีแล้ว เห็นว่า ไม่จำเป็นเสมอไป แม้การค้าในย่านชุมชนจะเป็นข้อได้เปรียบ แต่จากประสบการณ์ตรง ความประสบความสำเร็จของร้าน “เทียนเหลา” อยู่ที่คุณภาพสินค้า และบริการ
 

 

 “ดิฉันจะดูจากร้านของตัวเอง ซึ่งไม่ได้อยู่ในทำเลที่ดีเลย ถ้ามีคนมาซื้อแฟรนไชส์ จะแนะนำจากการทำงานของเราว่า แม้ว่า ทำเลจะไม่ดี สามารถทดแทนด้วยการบริการหน้าร้าน ดิฉันถือว่าลูกค้าคือพระเจ้า เพราะถ้าลูกค้าไม่มาซื้อ เราก็ไม่มีรายได้ ไม่ว่า ดิฉันจะงานเหนื่อยหรือเครียดแค่ไหน ต่อหน้าลูกค้า จะยิ้มตลอด และไม่เคยตำหนิลูกค้า อีกทั้ง คุณภาพสินค้าต้องดี ถ้าสองอย่างนี้ เดินไปควบคู่กัน ไม่ว่า คุณจะเปิดตรงไหน ก็จะสำเร็จ” 

 

และเมื่อถามว่า กังวลหรือไม่ ที่ปัจจุบันมีคู่แข่งแฟรนไชส์ประเภทติ่มซำในตลาดจำนวนมาก เธอตอบว่า 

 

“เมื่อก่อนตอนดิฉันเริ่มทำ บริเวณรอบๆ ก็มีเจ้าอื่นๆ ทำกันอยู่ ซึ่งการที่มีวันนี้ ดิฉันคิดว่า มันเป็นดวงของเรา เพราะคนรอบข้าง ไม่มีใครเชื่อว่า เราจะทำได้ และเมื่อเริ่มทำก็ต้องพบกับปัญหาสารพัด ให้ต้องฟันฝ่า จนมีทุกวันนี้ได้ ก็พิสูจน์แล้วว่า ถ้าทุ่มเทกับสิ่งที่ทำจริงๆ ไม่ว่าจะมีปัญหาใด มันก็สำเร็จได้” 

 

เธอ เผยว่า กำลังจะขยายธุรกิจ ด้วยการเปิดโรงงานขนาดย่อยที่ จ.สมุทรสาคร รองรับตลาดที่โตขึ้นเรื่อยๆ เบื้องต้นลงทุนราว 3-4 ล้านบาท อาจต้องไปขอสินเชื่อจากสถาบันการเงินต่อไป ส่วนด้านการขยายสาขาแฟรนไชส์นั้น ไม่ได้ตั้งเป้าว่า จะต้องได้กี่จุด แต่อยากจะให้สินค้าเป็นที่ถูกใจของคนทุกกลุ่ม และขายได้ครอบคลุมพื้นที่ในกรุงเทพฯ และปริมณฑล 

 

สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งสร้างธุรกิจด้วยตัวเดียว นับถึงวันที่ธุรกิจเริ่มตั้งหลักได้แล้ว เมื่อมองย้อนกลับไป ปัญหาหนักใจที่สุด ไม่ใช่เรื่องการผลิตขนมจีบ ซาลาเปา ทว่า เป็นเรื่องการวางระบบ การบริหารจัดการธุรกิจ ซึ่งเธอยอมรับว่า เป็นจุดอ่อนที่ต้องพยายามแก้ไขต่อไป 

 

“ดิฉันทำมาเข้าปีที่ 6 แล้ว ก็ยังไม่เคยรู้เลยว่า ขนมจีบ ซาลาเปาที่อร่อย เป็นอย่างไร ดังนั้น การจะทำขาย ต้องทุ่มเทมากกว่าปกติ ช่วง 3 ปีแรก ทำงานแทบไม่มีวันหยุด บางครั้ง มีคนมาบอกว่า ดิฉันทำงานเกินกำลังตัวเอง แต่ดิฉันกลับคิดว่า โอกาสไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง เมื่อมีโอกาสแล้ว ต้องรีบคว้าไว้ ถึงจะเหนื่อย แต่เราพยายามสู้ อดทน เพราะถ้าทำแล้ว มันสำเร็จก็คุ้มที่จะยอมเหนื่อย” 

 

โทร.08-1559-4193 , 0-2421-5747

 

อ้างอิงจาก: ผู้จัดการออนไลน์