รีวิวหนังสือ หลักคิดที่คนญี่ปุ่นพกไปทำงานทุกวัน เคยสงสัยกันไหมว่าทำไมญี่ปุ่นถึงได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่พัฒนา หนึ่งในแนวทางสำคัญคือ “กระบวนการความคิด” ในขณะที่คนไทยมองเรื่องการทำงานเป็นสิ่งน่าเบื่อ แต่คนญี่ปุ่นกลับมีมุมมองที่แตกต่าง  นี่คือหนังสือที่พร้อมจะเปิดแนวคิดของญี่ปุ่นว่าเขาพกความคิดอะไรไว้ก่อนออกไปทำงาน เป็นหลักการที่เราเองก็เอามาประยุกต์ใช้ได้ เพื่อโอกาสในการพัฒนาตัวเองให้ก้าวไปสู่จุดสูงสุดได้เร็วขึ้น

เขียน : โคมิยะ คาสุโยชิ

ผู้แปล : วีรวรรณ จารุโรจน์จินดา

 

ราคา : 195

หน้า : 192 หน้า
สำนักพิมพ์ : WeLearn

ยิ่งตั้งใจทำอะไร ก็จะยิ่งรู้ว่าเรายังตั้งใจไม่มากพอ

ไม่ว่าทำอะไร ต้องทุ่มสุดตัว

 

การทุ่มสุดตัวทำเรื่องธรรมดาใหห้ดีที่สุด

ต้องทุ่มสุดตัวทำเรื่องธรรมดาให้ดีที่สุด

มองไปข้างหน้าเสมอ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

การมีชีวิตคิดที่ถูกต้อง

การหมั่นศึกษาหาความรู้ เพิ่มทักษะ

 

เราเลือกได้ว่าจะอยู่ส่วนไหนของท่อ คนที่ประสบความสำเร็จล้วนมีวิธีคิดที่เหมือนกัน นั้นคือ ทุ่มสุดตัวทำเรื่องธรรมดาให้ดีที่สุด

 

คนที่คิดบวก จะอยู่ด้านบนสุดของท่อ

คนที่คิดลบ จะอยู่ด้านล่างสุดของท่อ

 

คิดว่าปัญหาตรงหน้าเป็นฟ้าลิขิต ไม่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นอย่างไร ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าเราคิดยังไง

 

มีจิตสำนึกต่อประโยชน์ส่วนรวม การคิดแบบก้าวหน้าช่วยให้ร่ำรวยได้ แต่ช่วยให้มีความสุขไม่ได้

ปัจจัยสำคัญของการประสบความสำเร็จคือ การคิดแบบก้าวหน้า แต่ถ้าอยากไปให้ถึงจุดสูงสุดของชีวิต นั้นคือการทำให้คนรอบข้างมีความสุข

 

แนวคิดเรื่อง ชีวิตเปรียบเหมือนขนมดังโงะ ของพระอาจารย์ฟูจิโมโตะ การมีจิตสำนึกต่อประโยชน์ส่วนรวม จึงไม่ใช่การเสียสละตัวเองเพื่อให้คนอื่นมีความสุข แต่เป็นการทำให้คนอื่นมีความสุขเพื่อที่ตัวเองจะได้มีความสุข

 

ชีวิตที่มีความสุข คือ ชีวิตที่สมดุล ให้ความสำคัญกับสิ่งอื่น เท่าๆกัน

 

อุดมคติทำให้มนุษย์มีพลัง เมื่อมีฝั่งอุดมคติ ก็จะมีฝั่งความเป็นจริง โดยมีช่องว่างขนาดใหญ่แยกสองฝั่งนี้ออกจากกัน มีน้อยคนที่จะข้ามไปถึงฝั่งอุดมคติได้

สิ่งสำคัญจึงเป็นการ คิด ว่ามันเป็นเรื่องที่ทำได้ และพยายามทำความเป็นจริงให้เข้าใกล้อุดมคติมากที่สุด

 

อย่าคิดว่า มีได้ก็ต้องมีเสีย โลกที่มีได้ย่อมมีเสีย คือโลกของสัตว์ป่า และการพนัน รวมถึงคนที่คำนึงถึงผลประโยชน์ของตัวเอง

 

โลกที่สร้างสรรค์ คือ โลกของมนุษย์ โลกที่ทุกคนร่วมมือกันเพื่อให้ทุกฝ่ายได้รับผลประโยชน์ 

 

Aufhebn เอาฟ์เฮเบน ของเฮเกิล นักปรัชญาชาวเยอรมัน นำมาใช้อธิบายสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อ บทเสนอ(Thesis) บทแย้ง(Antithesis) มามีปฏิสัมพันธ์กัน บทสรุปใหม่ที่ดีกว่าเดิมเกิดจากการผสมผสานข้อดีของบทเสนอ และบทแย้ง

 

โลกนี้ไม่ใช้โลกของปลาใหญ่กินปลาเล็ก

แต่เป็นโลกที่ ผู้อยู่รอดคือผู้ที่เหมาะสมที่สุด

 

ความปรารถนาเป็นเหมือนเครื่องยนต์ หากไม่มีความปรารถนาเลยก็ไปไหนไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องมีพวกมาลัยและเบรก

สิ่งนั้นคือ ความมีเหตุผล ที่ต้องมีประสิทธิภาพ ต้องใช้เหตุผล มาควบคุมปรารถนา และใช้ปรารถนานั้นให้เป็นประโยชน์

 

ทัศนคติและมุมมองเป็นตัวกำหนดสถานะทางสังคมของมนุษย์

จิตใจที่ซื่อตรง และ ทัศนคติที่ถูกต้อง จะช่วยให้ประสบความสำเร็จได้

 

คาถา A.B.C

การทุ่มสุดตัวทำเรื่องธรรมดาใหห้ดีที่สุด

ต้องทุ่มสุดตัวทำเรื่องธรรมดาให้ดีที่สุด

 

อย่าเสียดายเวลาในการพัฒนาตัวเอง อย่าเสียโอกาส เพียงเพราะคิดว่าเสียเวลาเข้าถึงแก่นของงานที่ทำให้ได้

 

เวลา 3 ชั่วโมงทำให้คนเรียนรู้และเข้าใจหลักพื้นฐานได้

เวลา 30 ชั่วโมงจะทำให้เข้าใจหลักการจนมีมุมมองของตัวเอง ยิ่งเป็นงานที่ไม่ได้เลือกเองยิ่งต้องทำให้ดีที่สุด

 

ถ้าไม่เช็ดโต๊ะและจะสะอาดได้อย่างไร ถ้าไม่ลงมือทำก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ต้องลองลงมือทำถึงจะเกิดผลลัพธ์

 

มนุษย์ขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกไม่ใช่เหตุผล ถ้าอยากให้คนอื่นทำอะไรให้ ต้องทำให้เขามีความรู้สึกร่วม

มนุษย์ 95% ที่ฟังสัมมนาเรื่องเดิมๆนั้น ไม่ได้ต้องการเหตุผลแต่ต้องการความรู้สึกประทับใจ

 

คนที่มองเห็นข้อดีของคนอื่นจะประสบความสำเร็จ มากกว่าคนที่มองเห็นแต่ข้อเสียของคนอื่น

 

ควรชื่นชมเรื่องที่ควรชื่นชม ควรฝึกฝนเรื่องที่ถนัด จนเป็นมืออาชีพ นำความสามารถนั้นไปสร้างรายได้

 

งานที่ทำแลิ้วอิ่มท้อง : งานที่ทำเพื่อเลี้ยงชีวิต

งานที่ทำแล้วอิ่มใจ : งานที่ทำเพราะชอบ

เปลี่ยนวิธีคิดจะเป็นตัวกำหนดชีวิต

 

รู้สึกอิ่มเอมใจที่ได้ทำงานนี้บ่อยครั้งแค่ไหนนี่คือตัวตัดสิน ว่าเรากำลังทำงานเพื่ออิ่มใจอยู่หรือไม่

 

ถ้าตอนนี้เริ่มทำกิจการใหม่ได้ จะยังทำกิจการเดิมต่อหรือไม่ 

ถ้าคำตอบคือไม่ ก็ควรเลิกทำซะ

 

มนุษย์ทุกคนสามารถ เปล่งแสง หรือแสดงศักยภาพของตัวเองออกมาได้อย่างเต็มที่ ขึ้นอยู่กับว่าจะทำหรือไม่

 

ไม่มีใครเดินเล่นแล้วแวะปีนภูเขาไฟฟูจิได้ เพราะการปีนภูเขาไฟฟูจิจำเป็นต้องเตรียมอุปกรณ์ และร่างกายให้พร้อม 

 

ถ้าไม่ได้ตั้งเป้าหมายว่าจะไปที่ไหน สุดท้ายเราก็จะได้เดินเล่นไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิตโดยไปไม่ถึงไหนเลยสักที่

 

มองรายละเอียดให้เหมือนกล้องจุลทรรศน์

มองภาพรวมให้เหมือนกล้องส่องทางไกล

 

ใช้ชีวิตโดยตระหนักถึงความตายอยู่เสมอ การตายคือการมีชีวิต การตระหนักถึงความตาย จึงเป็นการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ ช่วยให้เรา รู้จักใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย

 

ทำเต็มที่หลับสนิท อยู่เต็มที่ตายสงบ คนที่เรารักไม่ใช่คนที่รักเรานะครับ
 

เราจะอยู่ในใจของคนที่ตัวเองรักตลอดไป คำสอนจากนักบุญฟรานซิสแห่งอัสซีซี ในนิกายโรมันคาทอลิก บทภาวนาเพื่อสันติภาพ ข้าแต่พระบิดา โปรดให้ข้าพเจ้ารักผู้อื่นมากกว่าที่จะให้ผู้อื่นรักข้าพระเจ้า

 

การทุ่มสุดตัวทำให้ดีที่สุดถือเป็นความภาคภูมิใจของมืออาชีพ

 

ถ้าอยากให้รางวัลตัวเองก็ควรสร้างผลงานให้ได้ ไม่เช่นนั้นรางวัลราคาแพงจะดูไม่เหมาะสมกับเจ้าของ

เรียนรู้เพิ่มเติมนอกเวลางาน ให้ความสำคัญทั้งทฤษฎีและการปฎิบัติ

อัญมณีเปรียบเหมือนทฤษฎี การเจียะไนเปรียบได้กับการปฎิบัติ ต่อให้เป็นอัญมณีที่สมบูรณ์แบบ ถ้าไม่ผ่านการเจียระไน ก็ไม่ต่างจากก้อนหินธรรมดา และต่อให้เจียระไนได้ยอดเยี่ยมแค่ไหน ถ้าตัวอัญมณีเต็มไปด้วยตำหนิก็จะออกมาไม่สวยงามอยู่ดี

การสั่งสมความรู้ด้านทฤษฎีจึงเหมือนกับการเพิ่มคุณภาพให้กับเนื้ออัญมณี ในขณะที่การสั่งสมประสบการณ์ด้วยการปฎิบัติเหมือนกับการเจียระไน เราต้องทำทั้งสองอย่างควบคู่กันไป

 

ตามองดาว เท้าติดดิน

ดาว คือ สิ่งที่เราอยากเป็นเป้าหมายหรือความฝัน

ดิน คือ การเดินไปตามทศทางที่มุ่งสู่ดาวหรือเป้าหมายอย่างไม่ย่อท้อ

 

หากไม่นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์

ความรู้ก็ไม่มีคุณค่าอะไร

 

การทำบางสิ่งบางอย่างต่อเนื่องและเฝ้าสังเกตที่จุดเดิมจะทำให้เราเห็นการเปลี่ยนแปลง ได้อย่างรวดเร็ว

 

ทบทวนตัวเอง เมื่อต้องตัดสินใจเรื่องเล็กๆ ยิ่งต้องรอบคอบ เพื่อการตัดสินใจที่แม่นยำ

 

 

ความบังเอิญถือเป็นโชคชะตาอย่างหนึ่ง และเมื่อชีวิตมาถึงจุดเปลี่ยน ผู้พลิกชะตาของเรามักปรากฏตัวขึ้น

 

ถ้าเตรียมใจไว้ว่าจะตาย ไม่ว่าอะไรก็ทำได้ เมื่อรู้สึกถูกบีบบังคับมากขึ้นเรื่อยๆ มีทางแก้ 2 วิธี

โชคหรือโอกาสอย่างเดียวไม่ทำให้มีเงินใช้ตลอดไป จริงอยู่ว่าโชคหรือโอกาสเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การเตรียมพร้อมรับโอกาสที่จะเข้ามา ต้องมั่นใจและรับฟังคนอื่น

 

เราควรอยู่ใกล้ๆคนที่ประสบความสำเร็จเพื่อเรียนรู้จากเขา ผู้นำที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่มักจะเป็นคนที่เห็นคุณค่าของเวลา

 

มนุษย์ทุกคนต้องพบความล้มเหลว แต่ต้องไม่ล้มเหลวเรื่องเดิมๆ คนที่เก่งคืนคนที่หาวิธีช่วยให้ตัวเองไม่ต้องเจอความลำบาก

 

นักเขียน

คุณปิยาพัชร ปกครอง (ปาร์มี่)