หากคุณคิดว่าคุณมีพร้อม มีความเชื่อว่าธุรกิจที่คุณกำลังทำอยู่นั้น จะสามารถขยายสาขาได้จำนวนมาก และสร้างผลประกอบการเติบโตได้อย่างมั่นคง โดยที่ใช้เงินลงทุนน้อยในการขยายธุรกิจ ดังนั้น การขยายสาขาธุรกิจในรูปแบบแฟรนไชส์ จึงน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคุณ เพราะการสร้างธุรกิจสู่ระบบแฟรนไชส์ไม่ใช่เรื่องยากมากนัก 
 

วันนี้ www.ThaiFranchiseCenter.com จะพาผู้ประกอบการธุรกิจ ที่ต้องการอยากสร้างธุรกิจของตัวเอง เข้าสู่ระบบแฟรนไชส์ ไปดูว่าหากคุณต้องเปิดธุรกิจในรูปแบบแฟรนไชส์ ต้องรู้ในเรื่องอะไรบ้าง เพื่อเตรียมความพร้อมในการทำธุรกิจ 

 

1. ค่าใช้จ่ายในกระบวนการสร้างธุรกิจให้เป็นแฟรนไชส์
 

 

ผู้ประกอบการธุรกิจที่ต้องการสร้างธุรกิจของตัวเองเข้าสู่ระบบแฟรนไชส์ ต้องรู้ก่อนว่า คุณไม่สามารถที่จะทำธุรกิจของคุณให้เป็นแฟรนไชส์ง่ายๆ ได้ด้วยตัวคุณเอง 

คุณจำเป็นต้องมีทีมงานที่ปรึกษา หรือทนายที่มีความรู้เรื่องกฎหมาย และความรู้เรื่องธุรกิจแฟรนไชส์เข้ามาช่วยเหลือ อย่างน้อยถ้าคุณไม่รู้เรื่องกฎหมายหรือสัญญาแฟรนไชส์ที่จะร่างขึ้นมา ก็สามารถใช้บริการทีมกฎหมายหรือทนายเขียนร่างสัญญาแฟรนไชส์ให้กับคุณได้ 
 

นอกจากนี้ กระบวนการสร้างธุรกิจให้เป็นแฟรนไชส์ อาจจะต้องมีค่าใช้จ่ายในด้านการสร้างแบรนด์ การทำตลาด การสร้างทีมงาน การจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า การสร้างสาขาต้นแบบ เป็นต้น 
 

นอกจากนี้คุณยังต้องเข้าอบรมธุรกิจแฟรนไชส์โดยเฉพาะ เพื่อสร้างมาตรฐานให้กับธุรกิจแฟรนไชส์ มีการนำธุรกิจให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบคุณสมบัติ ตรวจสอบคุณมาตรฐานว่าเหมาะที่จะทำเป็นแฟรนไชส์ได้ไหม ดังนั้น ทุกกระบวนการและขั้นตอนอาจต้องมีค่าใช้จ่ายไม่มากก็น้อยครับ
 

2. การจดทะเบียน การรักษาสิทธิ์ด้านเครื่องหมายการค้า 
 

 

เครื่องหมายการค้า เป็นสิ่งที่จำเป็นที่ควบคู่ไปกับการให้สิทธิ์ ดังนั้น เมื่อธุรกิจของแฟรนไชส์ได้ผ่านการดำเนินการมา ระยะเวลาหนึ่ง ตราสินค้าหรือเครื่องหมายทางการค้าของแฟรนไชส์ ย่อมเป็นที่คุ้นเคยและได้รับการยอมรับในระดับหนึ่งจากผู้บริโภค ซึ่งผู้ซื้อแฟรนไชส์หรือแฟรนไชส์ซี ก็ย่อมได้รับประโยชน์จากเครื่องหมายการค้า ที่ได้รับการยอมรับในตลาดไปด้วย ทำให้ธุรกิจของแฟรนไชส์ซีเริ่มต้นได้อย่างรวดเร็ว เพราะไม่ต้องสร้างเครื่องหมายการค้าใหม่ในพื้นที่ดังกล่าว
 

แต่ทั้งนี้ แม้ว่าเจ้าของธุรกิจแฟรนไชส์ จะให้สิทธิ์แฟรนไชส์ซีใช้เครื่องหมายการค้าได้ แต่ก็สามาระเรียกคืนเครื่องหมายการค้านั้นๆ กลับคืนจากแฟรนไชส์ซีได้ หากกรณีแฟรนไชส์ซีไม่ทำตามกฎระเบียบ ไม่ทำตามข้อปฏิบัติในสัญญาแฟรนไชส์
 

3. การสร้างระบบธุรกิจแฟรนไชส์ และการออกแบบเอกสารต่างๆ 
 

ถือว่าสำคัญมาก เช่น สัญญา รวมถึงเอกสารนำเสนอแฟรนไชส์ (Costing and design of Franchise Agreement Disclosure Document) เจ้าของแฟรนไชส์ต้องรู้ และต้องลงลึกบ้างพอสมควร 
 

รวมทั้งวิชาว่าด้วยการสร้างเครื่องมือประกอบการขายแฟรนไชส์ ต้องเข้าใจเรื่องกฎหมายที่เกี่ยวกับแฟรนไชส์ เช่น การจดทะเบียนเงื่อนไขต่างๆ ของบริษัทที่เป็นธุรกิจแฟรนไชส์ โดยเฉพาะรูปแบบข้อบังคับต่างๆ ในต่างประเทศ ที่ส่วนใหญ่จะแตกต่างกัน 
 

4. การเข้าใจวิธีการสร้างคู่มือระบบปฏิบัติการธุรกิจแฟรนไชส์
 

 

ถือเป็นหัวใจสำคัญและกลายเป็นเรื่องจำเป็นขึ้นมา เพราะจะเป็นกระบวนการทำงานที่คุณทำธุรกิจแล้วประสบความสำเร็จ จากนั้นคุณก็ส่งต่อให้กับผู้ซื้อแฟรนไชส์นำไปปฏิบัติ เพื่อคงรูปแบบและรักษามาตรฐานในระบบแฟรนไชส์ 
 

คู่มือแฟรนไชส์ยังต้องระบุในเรื่องของการบริหารงานขายงานตลาดแฟรนไชส์ รวมถึงการทำกิจกรรม ไม่ว่าการออกงานแสดงสินค้า ก็ล้วนแต่มีรายละเอียดที่จะมีข้อแตกต่างจากธุรกิจทั่วไป ต้องเข้าใจเทคนิคการคัดเลือกคนที่สนใจร่วมลงทุนกับคุณด้วย เพราะการเลือกแฟรนไชส์ซี ที่ถูกต้องก็เท่ากับวางรากฐานความสำเร็จให้ธุรกิจไปด้วย

5. มีความเข้าใจในเรื่องบัญชีและภาษีแฟรนไชส์

กรณีที่ผู้ประกอบการไทยมีรายได้จากธุรกิจเเฟรนไชส์จากต่างประเทศ โดยทั่วไปรายได้ที่มักเกิดขึ้นจากธุรกิจเเฟรนไชส์ ก็จะมีค่าเเฟรนไชส์ เพื่ออนุญาตให้ใช้ชื่อและสูตรลับ หรือกรรมวิธีที่เกี่ยวข้องกับการประกอบธุรกิจนั้น รายได้นี้โดยทั่วไปในทางภาษี ถือเป็นค่าสิทธิ ซึ่งประเด็นหลักในเรื่องนี้ที่ต้องพิจารณา คือ ภาษี หัก ณ ที่จ่าย 
 

โดยประเทศผู้จ่ายเงิน ตัวอย่างเช่น ผู้ประกอบการไทย เรียกเก็บค่าเเฟรนไชส์จากผู้ประกอบการเมียนมาร์ ตามกฎหมายภาษีในเมียนมาร์ ผู้ประกอบการเมียนมาร์จะต้องหักภาษีตามกฎหมายของเมียนมาร์ในอัตราร้อยละ 20 แต่ลดลงเหลือร้อยละ 15 ภายใต้อนุสัญญาภาษีซ้อนระหว่างไทยกับเมียนมาร์ เป็นต้น 
 

กล่าวคือ ถ้าผู้ประกอบการไทย เรียกเก็บ 100 ก็ จะได้รับ 85 เพราะ 15 ถูกหักเป็นภาษีที่เสียในเมียนมาร์ โดยผู้จ่ายเงินในเมียนมาร์จะทำหน้าที่เก็บภาษีแทนรัฐบาลเมียนมาร์ ขณะที่ผู้ประกอบการไทยหากเป็นนิติบุคคลก็ต้องนำรายได้ค่าแฟรนไชส์ 100 นั้นมาเป็นฐานรายรับในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีไทยที่อัตราร้อยละ 20 ของกำไรสุทธิ

6. การบริหารสาขาธุรกิจแฟรนไชส์
 

 

เมื่อคุณทำธุรกิจเข้าสู่ระบบแฟรนไชส์แล้ว ก็ยังต้องเรียนรู้เข้าใจเรื่องการบริหารสาขาแฟรนไชส์ซี ด้วยข้อมูลระบบสารสนเทศ การสร้างเอกสารต่างๆ เพื่อการบริหารงานแฟรนไชส์ แล้วยังต้องรู้วิธีการที่จะช่วยเหลือแต่ละสาขา จากสภาวะการแข่งขัน ทำอย่างไรจึงจะสู้กับคู่แข่งได้ การบริหารงานทีมงานหรือเรื่องของวิธีการขยายธุรกิจ
 

พร้อมกับเทคนิคการขายธุรกิจแฟรนไชส์ก็ยิ่งต้องเรียนรู้ ไม่อย่างนั้นสร้างแฟรนไชส์ มีทั้งระบบ มีทั้งวิธีการที่ดี ซึ่งล้วนแต่ต้องใช้เม็ดเงินลงทุนสูงทั้งนั้น ถ้าหากพอถึงเวลาขายแฟรนไชส์ คุณต้องขายเป็น คัดเลือกผู้ซื้อแฟรนไชส์เป็น 
 

ไม่พอเท่านั้น การที่คุณเริ่มสร้างแฟรนไชส์ได้มากสาขา ปัญหาที่ตามมาคือ จะรักษามาตรฐานของธุรกิจไว้ได้อย่างไร ยิ่งมากคน ก็ยิ่งมีวิธีการทำงานที่แตกต่าง ซึ่งเทคนิคการตรวจสอบ การบริหารคุณภาพ ก็จำเป็นที่ต้องเรียนรู้เข้าใจไปด้วย
 

7. ค่าธรรมแฟรนไชส์ ค่าสิทธิ และค่าธรรมเนียมอื่นๆ 
 

 

เจ้าของธุรกิจแฟรนไชส์หลายรายมักประสบความล้มเหลว เพราะมัวแต่ไปคาดหวังผลกำไรจากการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมแรกเข้า ค่าสิทธิ และค่าธรรมเนียมอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นค่าการตลาด ค่าโฆษณาประชาสัมพันธ์จากผู้ซื้อแฟรนไชส์ไชส์หรือแฟรนไชส์ซี 
 

โดยที่ไม่ได้ดูว่าเจ้าของแฟรไชส์ได้สร้างแบรนด์ ได้ทำการตลาดให้ธุรกิจแฟรนไชส์ของตัวเองเป็นรู้จักขอลตลาดและผู้บริโภคในวงกว้างหรือเปล่า ยิ่งคุณไปเก็บค่าแฟรนไชส์แรกเข้ากับซื้อแฟรนไชส์เยอะ หากเขาขายไม่ได้ก็จะเสียระบบ
 

หากเจ้าของแฟรนไชส์ต้องการเก็บค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์แรกเข้า (Franchise Fee) รวมถึงค่าสิทธิ (Royalty Fee) ที่เก็บจากยอดการขายเป็นรายเดือนหรือรายปีจากผู้ซื้อแฟรนไชส์ในจำนวนที่สูง คุณก็จะต้องมีแบรนด์ มีการทำตลาดให้ธุรกิจเป็นที่รับรู้ ซื้อแฟรนไชส์ไปแล้วขายได้แน่นอน 
 

อย่างกรณีแฟรนไชส์ 7-11, รวมถึงร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดแบรนด์อเมริกา ที่เรียกเก็บค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์ ค่าสิทธิ์ รวมถึงค่าการตลาดสูง เพราะเป็นแฟรนไชส์ลงทุนแล้วมีตลาดรองรับแน่นอน