“ธุรกิจแฟรนไชส์” จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างแบรนด์ที่มีเอกลักษณ์ รวมถึงเมนูอาหารต่างๆ ของทางร้านก็ต้องมีเอกลักษณ์ด้วยเช่นกัน เนื่องจากว่าธุรกิจแฟรนไชส์เป็นธุรกิจที่มีเป้าหมายในการขยายจำนวนสาขามากๆ ลูกค้าที่เข้าไปใช้บริการว่าจะพื้นที่หรือสาขาใดก็ตาม ก็จะรับรู้ได้ทันทีว่าเป็นแบรนด์เดียวกัน 

 

สมมุติเราจะขายก๋วยเตี๋ยว ส้มตำ ขนมจีน อาหารใต้ ถ้าเราไม่มีเอกลักษณ์ เราไปเปิดธุรกิจของเราก็ใกล้เคียงกับของชาวบ้านที่อยู่ในละแวกนั้น ลูกค้าก็จะเลือกที่จะไม่เข้าร้านเรา 

เพราะฉะนั้น การทำธุรกิจแฟรนไชส์จำเป็นอย่างยิ่ง ที่เจ้าของธุรกิจต้องสร้างตัวตนสินค้าของเองให้มีเอกลักษณ์ในเมนู อย่างเช่น เย็นตาโฟเครื่องทรง ของอ.มัลลิกา การสร้างเอกลักษณ์คือมีขายแต่เส้นใหญ่อย่างเดียว 

 

หรือก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือนเวลาเสิร์ฟทำคล้ายกับว่าเป็นอาหารชาววัง หรือเขียงที่ทำเป็นข้าวกะเพราซึ่งจะเป็นพริก 4 ชนิดก็ตาม หรือเบอร์เกอร์คิง ที่ทำเป็นแฮมเบอร์เกอร์ย่าง หรือแมคโดนัลด์ ทำเป็นบิ๊กแมค เป็นต้น
 

 

สินค้าต่างๆ เหล่านี้ของแต่ละแบรนด์แฟรนไชส์ ถือเป็นการทำสินค้าให้มีเอกลักษณ์ เพื่อสร้างความแตกต่างจากคู่แข่ง อีกทั้งเวลาสร้างแบรนด์ก็ต้องสร้างแบรนด์ให้มีคุณค่าด้วย ซึ่งนอกเหนือจากเอกลักษณ์ตัวสินค้าแล้วอาจจะต้องมีในเรื่องของบรรยากาศร้าน การตกแต่ง สีของร้าน ซึ่งหากต้องการให้จดจำได้ง่ายอาจจะต้องมีเรื่องของสัญลักษณ์ที่จำได้ง่ายๆ  

 

เพราะฉะนั้น ธุรกิจแฟรนไชส์จำเป็นอย่างยิ่งที่เจ้าของแบรนด์จะต้องทำสินค้าและพัฒนาเมนูให้มีเอกลักษณ์โดดเด่นเป็นของตัวเอง ถ้าสามารถมีได้ถึงซิกเนเจอร์เมนูได้ยิ่งดี จะส่งผลห้แบรนด์แฟรนไชส์มีเอกลักษณ์และมีคุณค่าเพิ่มขึ้นด้วย แต่ถ้าจะทำแฟรนไชส์ให้ดึงดูดนักลงทุน แบรนด์แฟรนไชส์นั้นก็ต้องทำอะไรนอกเหนือมากกว่าตัวสินค้าอีกหลายประการ

วิทยากร

อ.สุภัค หมื่นนิกร