สาหรับจุดอ่อนของประเทศกัมพูชา คือการสาธารณสุขและภาวะสุขอนามัยที่ยังด้อยพัฒนา โดยสังเกตได้จากอายุขัยเฉลี่ยประมาณ 63 ปี และมีสัดส่วสจานวนแพทย์เพียง 0.227 คนต่อประชากร 1,000 คนเท่านั้น และยังขาดแคลนน้าดื่มสะอาดและระบบสุขาภิบาลที่ดี รวมทั้งยังต้องพัฒนาสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานในด้านการสื่อสารและคมนาคมอีกมาก ไม่ว่าจะเป็นถนนหนทาง โทรศัพท์ และการสื่อสารเชื่อมโยงทางอินเตอร์เน็ต ดังนั้นผู้ประกอบการไทยต้องคานึงถึงสิ่งเหล่านี้ ซึ่งอาจเป็นอุปสรรคในการดาเนินธุรกิจด้วย

 

ในส่วนของประเทศลาวนั้น เป็นประเทศที่มีอัตราการเจริญเติบโตของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศสูงที่สุดเมื่อเทียบกับประเทศกัมพูชา พม่า และเวียดนาม คือมีอัตราการเจริญเติบโตสูงประมาณ 8 เปอร์เซ็นต์ อีกทั้งยังมีอัตราการเจริญเติบโตของการผลิตในอุตสาหกรรมสูงถึง 7 เปอร์เซ็น คิดเป็นอันดับสองของโลก ซึ่งการที่ลาวมีผลงานโดดเด่นขนาดนี้ต้องถือว่าไม่ธรรมดาทรัพยากรธรรมชาติของลาวได้แก่ไม้ ยิปซั่ม ดีบุก และอัญมณี อย่างไรก็ตาม ประเทศลาวเป็นตลาดที่มีขนาดเล็กมากๆ คือมีประชากรเพียง 6.6 ล้านคนเท่านั้น และเช่นเดียวกับกัมพูชา ลาวเป็นประเทศที่ยังต้องพัฒนาในด้านสาธารณสุขและสุขอนามัยของประชากร โดยอายุขัยเฉลี่ยของคนลาวอยู่ที่ 63 ปีเท่ากับกัมพูชา

 

ส่วนรายได้ประชาชาติต่อหัวของประชากรโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 1,010 ดอลลาร์สหรัฐ (หรือประมาณ 30,805 บาท) สูงกว่ากัมพูชาเล็กน้อย และมีจานวนประชากรที่อยู่ใต้เส้นแบ่งความยากจนถึง 26 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น กาลังซื้อของผู้บริโภคลาวจึงอยู่ในระดับต่าเนื่องจากมีการขยายตัวของเศรษฐกิจค่อนข้างดีมากในช่วงที่ผ่านมาจึงทาให้ลาวมีอัตราเงินเฟูออยู่ที่ประมาณ 8 เปอร์เซ็นต์ สูงกว่ากัมพูชาเล็กน้อย
 

ลาวมีผลผลิตทางการเกษตรที่สาคัญหลายอย่าง อาทิเช่น ข้าวโพด กาแฟ อ้อย ฝูาย ชา กาแฟ เป็นต้น และเน้นการแปรรูปผลิตผลการเกษตร น่าจะเป็นโอกาสของผู้ประกอบการไทยที่ต้องการวัตถุดิบราคาถูกเพื่อผลิตอาหารแปรรูปและจาหน่ายทั้งในตลาดลาวและตลาดกลุ่มอาเซียน อุตสาหกรรมที่สาคัญของลาว ได้แก่ การทาเหมืองแร่ทองแดง ดีบุก ทอง และส่งออกเป็นสินค้าหลัก และนาเข้าเครื่องจักรกล อุปกรณ์การเกษตรและสินค้าอุปโภคบริโภค ซึ่งเป็นโอกาสของผู้ประกอบการไทยที่จะเจาะตลาได้ไม่ยาก ในด้านสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน ลาวยังต้องพัฒนาระบบการคมนาคมขนส่งและการสื่อสารอีกมากเช่นเดียวกับกัมพูชา

 

โดยสรุป กัมพูชาและลาวเป็นประเทศที่น่าสนใจที่จะเข้าไปลงทุนเนื่องจากเป็นประเทศที่มีศักยภาพในการผลิต มีแรงงานจานวนไม่ต้องที่มีความกระตือรือร้นในการทางานเพื่อยกระดับรายได้ให้แก่ตนเอง แม้จะเป็นแรงงานไร้ฝีมือแต่ก็น่าจะสามารถฝึกฝนให้เกิดความชานาญได้ ประชากรส่วนใหญ่มีกาลังซื้อค่อนข้างน้อย ผู้ประกอบการไทยจึงควรปรับเปลี่ยนกลยุทธ์การตลาดให้เหมาะสม อาจจะเน้นผลิตและขายสินค้าอุปโภคบริโภคที่คุณภาพดีพอใช้และราคาไม่แพงเป็นหลัก หรือใช้วิธีการเจาะกลุ่มตลาดเฉพาะที่น่าจะมีกาลังซื้อสูงกว่าผู้บริโภคทั่วไป

 

นอกจากนี้ ยังสามารถขายสินค้าซึ่งเป็นวัตถุดิบหรือชิ้นส่วนปูอนอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น เคมีภัณฑ์ เม็ดพลาสติก เครื่องจักรต่างๆ และการจาหน่ายวัสดุก่อสร้างเนื่องจากทั้งสองประเทศยังต้องพัฒนาโครงสร้างในด้านต่างๆ อีกมาก นอกจากนี้โอกาสทางธุรกิจที่สาคัญน่าจะได้แก่การผลิตละจาหน่ายยาและเวชภัณฑ์ต่างๆ รวมทั้งธุรกิจการบริการทางการแพทย์ เช่น โรงพยาบาล หรือเปิดคลิกนิก เป็นต้น ปัญหาและอุปสรรคที่ผู้ประกอบการไทยควรพิจารณาคือค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้นเนื่องจากการขาดแคลนสาธารณูปโภค รวมทั้งปัญหาเรื่องคอร์รัปชั่นของเจ้าหน้าที่รัฐ ทหาร ตารวจ ซึ่งกัมพูชาได้รับการจัดอันดับอยู่ลาดับที่ 164 ขณะที่ลาวอยู่ลาดับที่ 154 ของโลกจากทั้งหมด 182 ลำดับ (ลาดับที่มีตัวเลจมากมายถึงมีระดับการคอร์รัปชั่นอยู่ในระดับสูง) ซึ่งสาเร็จและจัดทาโดย Transparency International ปี 2011
 

อ้างอิงจาก    สยามธุรกิจ  (โดยผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ศุภรา คภะสุวรรณ