1. เสียโอกาสขยายธุรกิจแฟรนไชส์ให้เติบโต การขยายสาขาแฟรนไชส์ได้เยอะๆ ทำให้คนรู้จักมากขึ้น สามารถดึงดูดนักลงทุนมาซื้อแฟรนไชส์ได้ง่ายขึ้น ทำให้ธุรกิจเติบโตได้เร็วขึ้น
2. ได้รับค่าตอบแทนจากการขายแฟรนไชส์น้อย ยิ่งมีสาขามากยิ่งมีรายได้มากจากค่าแฟรนไชส์และค่าสิทธิ์ รวมถึงการขายสินค้าและวัตถุดิบ
3. สินค้าและบริการไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง ร้านแฟรนไชส์มีแค่ 1 สาขา ทำให้สินค้าและบริการขายได้เฉพาะพื้นที่นั้นๆ คนพื้นที่อื่นไม่รู้จัก ขายได้น้อย 
4. ธุรกิจเข้าถึงกลุ่มลูกค้าได้เฉพาะบางพื้นที่ ทำให้แบรนด์แฟรนไชส์ไม่เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย ลูกค้าไม่เชื่อมั่นในแบรนด์
5. กระจายสินค้าและบริการได้น้อย ถ้ามีสาขาเยอะจะกระจายสินค้าและบริการได้มากขึ้น มีโอกาสขายและทำรายได้เพิ่มขึ้น
6. รองรับลูกค้าไม่ทั่วถึง สินค้าและบริการไม่เพียงพอกับความต้องการของลูกค้า ถ้าพื้นที่นั้นมีความเจริญขึ้น จำนวนลูกค้าเพิ่มขึ้น การเปิดร้านแฟรนไชส์ 1 สาขา อาจไม่ทันกับความต้องการของลูกค้าได้

1. ได้คัดกรองแฟรนไชส์ซีที่มีคุณภาพ มีคุณสมบัติเหมาะสมกับแฟรนไชส์ ช่วยให้แฟรนไชส์เติบโตยั่งยืน  
2. สามารถดูแลอบรมให้องค์ความรู้กับแฟรนไชส์ซีได้ทั่วถึง แฟรนไชส์ซีปฏิบัติงานได้ตามมาตรฐาน
3. ธุรกิจแฟรนไชส์ไม่แย่งลูกค้ากันเอง เหมือนกรณีร้านสะดวกซื้อ 7-Eleven ที่บางพื้นที่เปิดสาขาใกล้กัน สุดท้ายไปไม่รอด
4. สาขาแฟรนไชส์มีรายได้จากการขายมากขึ้น เพราะมีแค่สาขาเดียว ไม่มีสาขาอื่นมาแย่งลูกค้า รับสาขาเดียวเต็มๆ    
5. ควบคุมคุณภาพมาตรฐานสาขาแฟรนไชส์ได้ง่าย สามารถตรวจมาตรฐานสาขาได้เร็ว 

สรุปก็คือ เจ้าของแฟรนไชส์ ขายจังหวัดละสาขา มีทั้งข้อดี ข้อเสีย ขายแฟรนไชส์น้อยสามารถคัดกรองแฟรนไชส์ซีที่มีคุณภาพ มีคุณสมบัติเหมาะสมกับแฟรนไชส์ ช่วยให้แฟรนไชส์เติบโตยั่งยืน แต่ถ้าขายแฟรนไชส์มากอาจได้แฟรนไชส์ที่ไม่มีคุณภาพ ดูแลไม่ทั่วถึง บางสาขาอาจสร้างความเสียหายต่อแบรนด์แฟรนไชส์ สุดท้ายตายทั้งระบบ