“หมึกช็อต” เมนูไวรัลยอดฮิต! อร่อยจริงหรือแค่กระแส?
 

กระแสเปิบพิสดารที่มาแรงในโซเชี่ยลตอนนี้คงหนีไม่พ้น “หมึกช็อต” ที่โด่งดังเริ่มมาจากใน TikTok และเริ่มแผ่ขยายลามไปถึงFacebook และแพลตฟอร์มโซเชี่ยลอื่นๆที่มีการแชร์ภาพ “หมึกช็อต” นับถึงตอนนี้กระแสวิพากษ์วิจารณ์ตามมามากมายว่า ทารุณสัตว์ไหม? , อันตรายหรือเปล่า? หรือบางคนก็อยากรู้ว่า มันอร่อยแค่ไหน? เป็นต้น
 

หากว่ากันตามจริงแล้วเมนูเปิดพิสดารไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเคยได้ยิน ก่อนหน้านี้ก็ถกเถียงกันมาหลายเมนูเช่น ผัดเผ็ดแมงมุม , ด้วงมะพร้าวแช่น้ำปลา ,ปูนาเต้น

www.ThaiFranchiseCenter.com มองว่าในยุคโซเชี่ยลเฟื่องฟูแบบนี้อะไรที่แปลกใหม่ มักจะดังไวไปเร็ว เชื่อว่าหลังจากกระแสหมึกช็อตจางหายไปเดี๋ยวสักพักก็ต้องมีเมนูพิสดารอื่นๆ ขึ้นมาแทนที่

 

หมึกช็อต คืออะไร?
 

ภาพจาก https://bit.ly/34Dh6iq

อธิบายสำหรับบางคนที่อาจจะยังไม่รู้จักเมนูพิสดารนี้ คำว่า “หมึกช็อต” เป็นเมนูที่มีการนำเอาหมึกสดๆ นำส่วนหัวหมึกจุ่มลงไปในแก้วที่ด้านในบรรจุน้ำจิ้มซีฟู้ดเอาไว้ บางทีเรียกว่า แก้วช็อต ทีนี้เมื่อหัวปลาหมึกจุ่มลงไปในน้ำจิ้ม หมึกก็จะดูดเอาน้ำจิ้มซีฟู้ดเหล่านั้นเข้าไปในตัว คนที่จะรับประทานเมื่อรอสักพักก็จะหยิบหมึกขึ้นมากินสดๆ โดยกัดทางส่วนหัวหมึก แล้วค่อยๆ กัดส่วนลำตัวตามมา หรือถ้าเป็นหมึกที่มีขนาดเล็กพอดีคำก็อาจจะกินเข้าไปทั้งตัวได้ ว่ากันว่าถ้าตอนที่กัดแล้วหมึกปล่อยน้ำหมึกออกมาจะยิ่งทำให้รสชาติอร่อยมากยิ่งขึ้นไปอีก

 

คำถามคือตกลงแล้ววิธีการกินแบบนี้จะอร่อยไหม ? บรรดาคนรักซีฟู้ดเฉพาะบางคนก็บอกว่ารสชาติอร่อยดี รสชาติเหมือนการกินปลาดิบ หรือไปตกหมึกในทะเลแล้วกินสดๆ ในขณะที่อีกบางส่วนมองว่าวิธีการกินแบบนี้ต่อให้อร่อยแค่ไหน มันก็น่าสงสารหมึกที่ต้องเอาหัวจุ่มในน้ำจิ้ม เป็นการทรมานสัตว์ ย้อนแยงกันอีกในมุมมองของบางคนบอกว่าปลาหมึกมันไม่รู้สึกเจ็บ เพราะด้วยสรีระโครงสร้างที่เขามองว่าไม่น่าจะเจ็บปวดได้

 

ข้อเท็จจริง ปลาหมึกมีความรู้สึกไหม?
 

ภาพจาก https://bit.ly/3GJaso7

กฎหมายคุ้มครองสัตว์ของที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวด และการทรมานสัตว์มักคุ้มครองจะเฉพาะสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง และหมึกก็จัดอยู่ในกลุ่มของอาหารที่นิยมกินดิบในบางประเทศ อย่างไรก็ดีมีงานวิจัยจากประเทศอังกฤษที่ค้นพบว่าหมึก และสัตว์ในกลุ่มใกล้เคียงกันนั้นรับรู้ความเจ็บปวดได้ โดยหมึก จัดอยู่ในกลุ่ม Cephalopods ซึ่งการนิยามคำว่า “เจ็บปวด” นั้นลึกซึ้งและซับซ้อนมาก

หมึกมีการตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้น แต่ก็ยากที่จะบอกว่า มันเจ็บ มันปวด มันทุกข์ เหมือนที่เกิดกับมนุษย์หรือไม่ เพราะหากมนุษย์เจอเหตุการณ์เหล่านี้จะหาวิธีหลีกเลี่ยงและออกห่างจากความเจ็บปวด แต่หากนิยามความเจ็บปวดตามวิธีทางวิทยาศาสตร์ว่าเป็นขั้นตอนการหลีกหนีเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ต่อร่างกาย เนื้อเยื่อ อวัยวะจนถึงความอยู่รอด หมึกก็อาจจัดอยู่ในความเจ็บรูปแบบนี้ได้เช่นกัน

 

 

ภาพจาก https://bit.ly/3uJ5C7Q

กระแสหมึกช็อตนี้มีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ถึงขนาดที่มีการให้ชาวเน็ตร่วมโหวตว่าถูกใจหรือไม่ถูกใจ เมนูนี้ ปรากฏว่ามีชาวเน็ตที่กด “เศร้า” กว่า 7,300 คน ในขณะที่มีคนกด “หัวใจ” หรือถูกใจ ในจำนวนที่น้อยมาก คนที่กดถูกใจบอกว่าเนื้ออร่อยดี , กินกรุบๆ น้ำจิ้มแตกในปาก รสชาติดีมาก ส่วนทางด้านคนที่ไม่เห็นด้วยมองว่าวิธีการกินมันทรมานเกินไป สงสารหมึกที่ถูกกิน หากจะกินมีวิธีที่ดีกว่านี้อีกเยอะ สัตว์ทุกตัวต่างก็มีชีวิตและต้องการมีชีวิตรอด มนุษย์จึงไม่ควรเอาสัตว์มาทรมานเพื่อเป็นอาหารแบบนี้

 

ที่น่าสนใจก็คือ มีกลุ่มคนตกหมึกได้เข้ามาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเมนูนี้ และบอกว่า เคยกินแค่ 3 ครั้ง นอกนั้นไม่เคยกินเลยเพราะว่าสงสารและรู้สึกว่าควรเอาไปทำอาหารขายให้ถูกสุขลักษณะดีกว่า

 

ความเสี่ยงที่เกิดจากการรับประทาน “หมึกช็อต”
 

ภาพจาก https://bit.ly/3HD9o6l

เป็นข้อมูลจากแพทย์ที่กังวลถึงคนที่รับประทานเมนูนี้ว่าอาจพบโลหะหนักอย่าง ตะกั่ว สังกะสี แคดเมียม และทองแดง ที่มักอยู่ในตัวปลาหมึก ที่หากสะสมระยะยาวอาจทำให้เกิดโรคกระดูกโปร่งบางหรือกระดูกพรุน หรือหากอาหารทะเลไม่ปรุงสุกอาจทำให้ลำไส้ติดเชื้อ ท้องร่วง อาเจียน รวมถึงอาจเสี่ยงต่อเชื้ออหิวาต์เทียม และเสี่ยงต่อพยาธิตัวกลมชนิดต่างๆ ดังนั้นในทางการแพทย์และความปลอดภัยด้านสุขอนามัยจึงควรนำหมึกไปผ่านการปรุงให้สุกก่อนนำมารับประทานจะปลอดภัยต่อร่างกายมากกว่า

 

คำว่ากระแสคือสิ่งที่มาเร็วไปเร็ว และจะมีกระแสใหม่ๆ เกิดขึ้นมาอยู่เสมอๆ การใช้ชีวิตอยู่ในยุคโซเชี่ยลเช่นนี้การเลือกรับและทำตามข่าวในกระแสคือสิ่งที่สำคัญและจำเป็น อันไหนคือสิ่งที่ดีมีประโยชน์ก็น่าจะทำตามม แต่อันไหนที่ดูแล้วอันตรายหรือเห็นว่าไม่เหมาะสมก็ควรหลีกเลี่ยงจะเป็นผลดีกับตัวเองมากกว่า
 

 

ขอบคุณข้อมูล https://bit.ly/3oGPv70 , https://bit.ly/34D6EHI , https://bit.ly/3BeGEhJ , https://bit.ly/3LoEkJL 

 

นักเขียน

คุณรัตนชัย ม่วงงาม (เปี๊ยก)